آهن ربا، ذرّه آهن را هر كجا كه باشد، به سمت

 خود مي‌كشد. اگر يـك مـقدار پـنبه را از كنار يك

 آهن ربا عبور دهيد، آهن ربا كششي نسبت به

 پنبه ندارد، امّا اگر مـقداري خـرده آهـن را درون

 پنبه قرار دهيم، در ايـن حـالت پـنبه بـه سمت

آهن ربا كشيده شده و جذب آن مي‌شود. 

در ايـــن‌جـا خـود پنبه جـذب نـمي‌شود؛ بلكه

 براده‌هاي آهني كه با خود آهن ربا هم جنس

 هستند، به سمت آن كشيده مي‌شوند. 

مـعصيت‌هــا مـــثل آهن ربا و لقمه حرام مانند

 ذرّات آهن است، وقتي كه انسان در وجودش

 لقمه حرام نباشد، مي‌تواند از كنار معصيت‌ها

عــبور كــند و خــود را نـگه دارد، امّا وقتي كه

 لــقمة حــرامي را خــورد، از كنار معصيت كه

مي‌گـــذرد، مجذوب آن مي‌شود، اين خاصيت

 دروني نان و لقمه حرام است. 

امّا لقمه صددرصد حلال كه انسان كار صحيح

درستي را انــجام داده است و اجرت طيّب و

 صـحيح و طاهـري را در مــقابل آن به انسان

 داده‌اند؛ وقتي كه اين لقمه را انسان مصرف

 مي‌كند، از كنار عبادات كه مي‌گذرد، عبادات

 او را جذب مي‌كنند، از كنار امامزاده كه مي‌گذرد،

 بــه زيارت آن ميل و گرايش پيدا مي‌كند. ميل و

 گرايش به مسجد، روضه و تربت شهدا پيدا مي‌كند

 و اين جزو خاصيت و ذات لقمه‌اي است كه از همه

 جهت حلال باشد. 

هنگامي كه انسان آن را مصرف مي‌كند، در او نوري

 را ايـجاد مي‌كند. هـمه طاعات و عبادات، جذابيّت و

گيرايي دارند؛ ولي همه آن‌ها با لقمه حلال سنخيّت

 دارنـد، نـه تـنها با لـقمه حـلال، بـــا مسكن و لباس

حــلال و امــثال اين‌ها هم سنخيّت دارند. در محلّي

كه از راه حــلال به دســت آورده‌ايد، مــوقع نماز كه

فــرا مــي‌رسد، نـسبت بـه نماز شوق و رغبت پيدا

مي‌كنيد، امّـــا اگر از راه حرام به دست بيايد، وقتي

 كه در آن مــحل غيبت انجام شود، نسبت به غيبت

 مــيل پيدا مـــي‌كنيد و قوه جلوگيري كم مي‌شود.

حـــلال و حــرام وقتي مــخلوط شود ، طـــاعات و

مـعصيت هم با هم مخلوط مي‌شود. 

منبع:كتاب «پندها و اندرزها» - آيت الله حائري شيرازي 

:: بازدید از این مطلب : 3297